بازگشت
لیلا صراحت روشنی
مولانا کبیر فرخاری مولانا کبیر فرخاری

ونکوور کانادا

 

 

 

گرچه لیلا در ادب دارد مقام استوار        از صراحت روشنی بخشد به چشم روزگار

برده  است از چرخ کج بنیاد احساس بلند          پستی حمت نمی گیرد به دامانش قرار

تا برد ابر سیه از خانه ی تارک قرن           میدرخشد در محیط تار ما خورشید وار

درس فضل از مکتب فکر پدر بگرفته است       واز پدر بگرفته این فرزانه تاج افتخار

دختر افغان زمین و جوهر و زیب هنر          از ادب گیرد بگوش خوش، آذین گوشوار

باشدش در جیب فکرت قدرت نو آوری         در جهان معرفت بگرفته جا صاحب وقار

دارد آثاری که ریزد از گریبان در ناب         از چکامش گل ببارد همچو گلشن در بهار

ذره گیرد در بغل خورشید و پروین همنفس        قطره گیرد در دهان دیایی بی حد و کنار

زیر این چرخ حرون افتاده است در شام غم      در جوانی صبح پیری بر سرش ریزد غبار

تا بماند نام تو جاوید در ملک سخن            ریختی در قالب الفاظ شعری آبدار

گوهری با نام میهن ریختی نظم از بسد               تا که باشد تا ابد در کاخ گیتی یاد گار

در خراسان همچو خور پرتوفشان است در زمان      فیض ها گیرد ز فکرش ذهن انسانی بکار

دست بی باک اجل بگرفت این دانای فحل               میچکد خون از درون سینه ی هر داغدار

در بهاری زندگی بر خاندان درد آور است                زیر خاک سرد نمناک سیه گیرد مزار

باغ فردوس برین بادا مقام ارجمند                  غرق رحمت سازدش الطاف ذات کردار

میکند فرخاری وضفش در دبستان ادب

تا بخواند در گلستان بیت اشعارش هزار

 

در مراسم که به ارتباط مرحومه در خانه ی فرهنگی مولانا در ونکوور گرفته شده بود این قصیده خوانده شد.ُ


November 2nd, 2010


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
بازگشت
شعر،ادب و عرفان